Pierwsze skojarzenia, jakie przynosi na myśl pojęcie terenu zabudowanego, to zazwyczaj ograniczenie prędkości dla kierowców. Teren zabudowany wprowadza jednak pewne obostrzenia, które obowiązują nie tylko kierowców. Kwestie związane z obszarem zabudowanym normują między innymi ustawa prawo budowlane, ustawa o drogach publicznych oraz ustawa prawo o ruchu drogowym. Jakie ograniczenia napotyka się w terenie zabudowanym?

Teren zabudowany – definicja

Ustawa Prawo u ruchu drogowym definiuje teren zabudowany jako „obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi”.

W praktyce początek i koniec terenu zabudowanego wyznaczają dwa określone znaki drogowe informacyjne. Wjazd na teren zabudowany oznaczony jest znakiem D-42 (obszar zabudowany), natomiast wyjazd z terenu zabudowanego wyznacza znak D-43 (koniec obszaru zabudowanego). Są to jedyne znaki funkcjonujące w polskim prawie, które oznaczają teren zabudowany.

znak D-42

znak D-43

Jakie ograniczenia wprowadza teren zabudowany?

Teren zabudowany kojarzy się przede wszystkim z obowiązującym na nim ograniczeniem prędkości dla kierowców. Przepisy kodeksu drogowego jasno określają z jaką maksymalną prędkością można poruszać się w terenie zabudowanym:

• w godzinach od 5.00 do 23.00 kierowcy mogą poruszać się z prędkością do 50 km/h, jeśli znaki drogowe nie stanowią inaczej,

• w godzinach od 23.00 do 5.00 kierowcy mogą poruszać się z prędkością do 60 km/h, jeśli znaki drogowe nie stanowią inaczej.

Dopuszczalna prędkość w terenie zabudowanym może zostać zmniejszona bądź zwiększona przez organ zarządzający ruchem drogowym, za pomocą znaków drogowych. 

W ustawie Prawo o ruchu drogowym określone zostały również inne zasady ruchu panującego w terenie zabudowanym związane z ruchem pieszym, a także środkami transportu takimi jak tramwaje, autobusy oraz trolejbusy.

Zasady umieszczania reklam w terenie zabudowanym

Każdy przedsiębiorca chce dotrzeć do możliwie największej liczby potencjalnych klientów. Dlatego, by uzyskać efekt jak najszerszego zasięgu, często decyduje się na umieszczanie promocji swojej działalności na tablicach reklamowych – na budynkach lub przy drogach. W takich przypadkach należy pamiętać o panujących przepisach, które normują pewne kwestie z tym związane.

Ustawa o drogach publicznych określa, w jakiej minimalnej odległości tablice reklamowe mogą znajdować się od zewnętrznej krawędzi jezdni w terenie zabudowanym:

1. autostrada – 30 m;

2. droga ekspresowa – 20 m;

3. droga ogólnodostępna:

• krajowa – 10 m;

• wojewódzka, powiatowa – 8 m;

• gminna – 6 m.

Ponadto ustawa określa, jakie wymogi musi spełniać reklama emitująca światło, widoczna dla kierującego z poziomu jezdni, a która umieszczona jest w wyżej wymienionej odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni.

Oprócz tego, że kwestie dotyczące umieszczania reklam w przestrzeni publicznej normowane są w kilku ustawach, określają je także przepisy prawa miejscowego. Wymienić tu można miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz inne uchwały i zarządzenia wydane przez jednostki samorządu terytorialnego. Dokumenty te mogą zawierać specjalne ustalenia dotyczące lokalizowania reklam w terenie danej jednostki administracyjnej.

Ustawa Prawo budowlane określa natomiast, że instalowanie tablic i urządzeń reklamowych nie wymaga pozwolenia na budowę. Art. 26 ww. ustawy określa, że wyjątkiem są tablice i urządzenia reklamowe usytuowane „na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym”.

Warto zatem wybrać nośniki reklam tak, by osiągnąć swój cel promocji przy jednoczesnym spełnianiu wymogów legislacyjnych.