Amortyzacja wynajmowanego lokalu umożliwia uwzględnienie kwestii jego zużycia. Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych jest możliwe, gdy nieruchomość pozostaje wynajęta, co jednak w przypadku, gdy lokator wypowie umowę wcześniej, a kolejny najemca wprowadzi się dopiero za jakiś czas? Czy właściciel zachowuje wówczas prawo do ujmowania tych kosztów? W poniższym artykule analizujemy, czy możliwa jest amortyzacja lokalu podczas przerwy w najmie.

Definicja amortyzacji środków trwałych

Amortyzacja oznacza zmniejszenie wartości środków trwałych rozłożone w czasie.Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT: „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23”.

W praktyce amortyzacja służy uznaniu kwestii eksploatacji środka trwałego. W przypadku lokalu będzie to np. zużycie wynikające z użytkowania nieruchomości podczas najmu.

Z kolei jak stanowi art. 22h ust. 1 o PIT odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać od wartości początkowej środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, zaczynając od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, a do końca tego miesiąca, w którym suma odpisów amortyzacyjnych zrównuje się z ich wartością początkową, albo w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych

W art. 22c pkt 5 ustawy o PIT wskazano natomiast, że składniki majątku, które nie są aktualnie używane z powodu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo jej zaprzestania – są wyłączone z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Przestają one podlegać amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności.

Amortyzacja lokalu podczas przerwy w najmie

Powyższy przepis ma jednak zastosowanie tylko wtedy, gdy działalność jest zawieszona lub też podmiot przestał ją prowadzić. Nie ma w tym przypadku natomiast mowy o sytuacji, w której podatnik nie prowadzi jej z uwagi na okoliczności, czyli np. oczekiwanie na wprowadzenie się kolejnego lokatora. Okoliczności te są najczęściej zależne od wynajmującego, stąd też – o ile jego zamiarem jest utrzymanie ciągłości najmu i dokłada on starań do tego, by go zachować (poszukuje kolejnych lokatorów), to takie tymczasowe nieużywanie środka trwałego nie powinno pozbawiać go możliwości realizacji odpisów amortyzacyjnych. Oznaczałby to, że amortyzacja lokalu podczas przerwy w najmie jest możliwa.

Problem niejednoznaczności przepisów

Niemniej jednak warto zauważyć, że przepisy nie dają jednoznacznej odpowiedzi na to, jak powinna być rozwiązana taka sytuacja. Stanowiska organów podatkowych mogą więc być różne – w interpretacjach występują odmienne opinie, stąd też należy liczyć się z tym, że póki nie zostanie to jednoznacznie uregulowane interpretacją ogólną MF, nadal będą występowały wątpliwości w zakresie tego zagadnienia.